Wereldwijd neemt het aantal betaalde banen af. Maar ook wat er per baan verdiend wordt neemt af. Dertig jaar geleden kon je met een arbeiderssalaris prima rondkomen. Een huis, een gezin stichten en onderhouden en ook nog een autootje voor de deur. Dat kan nu niet meer. Je hebt minstens 1,5 baan nodig om op die manier rond te komen. In Amerika heb je al 2,5 baan nodig om rond te kunnen komen. En het ziet ernaar uit dat wij ook die kant op gaan.

Het aandeel van inkomsten uit kapitaal stijgt daarentegen enorm. De totale inkomensverdeling op de wereld is ook nogal scheef. 1% van de mensen verdient meer dan 50% van de inkomsten. In mijn jeugd zou dat aanleiding geweest zijn tot revolutie. Daar klopt echt geen moer van.

Veel Nederlanders worden door werkloosheid getroffen. Als je 40 bent, ben je al oud in termen van de arbeidsmarkt. En als je 50 bent kun je het helemaal vergeten. En werk is belangrijk voor mensen. Niet alleen vanwege het inkomen, maar ook omdat mensen ergens bij willen horen. Of omdat het fijn is om werk te doen waarbij je je talent kunt gebruiken en je zelf kunt ontwikkelen. Tot op heden dachten economen dat dit een tijdelijk probleem is. Trekt de economie aan, dan stijgt het aantal banen vanzelf.  Maar steeds meer economen roepen dat dat niet waar is. Er is weliswaar een stijging van het aantal banen waar weinig in te verdienen valt, maar het aantal banen waar een normaal gezinsinkomen in te verdienen valt, blijft dalen. Toen ik economie studeerde werd mij verteld dat als er maar voldoende vraag is, dan stijgt het aantal banen vanzelf. Maar daar werd vooral de vraag naar materiële goederen en diensten mee bedoelt. Maar langzamerhand zitten we daar wel aardig vol mee.

De vraag die wel enorm stijgt op dit moment is meer van immateriële aard. Aandacht bijvoorbeeld, of zingeving.  Of contact met elkaar. Deze vraagt leidt niet tot een toename van het aantal betaalde banen. Waarom weet ik ook niet. Als buurtcoöperatie merken wij dat dit voor steeds meer mensen een probleem wordt. We hebben al lang het idee om wat te gaan doen aan deze problematiek. Hoe weten we nog niet maar we gaan lerend onderweg om er iets aan te doen. Heeft u ideeën? Laat het me weten!

Ton Kunneman

Voorzitter Buurtcoöperatie Apeldoorn-Zuid

Deze column staat ook in de Zuidkrant, dè huis-aan-huis-krant van Apeldoorn-Zuid.